Hi beautiful,
Mijn gedachte speelt al tijd met het idee om een blog te schrijven over mijn huidige financiële situatie. Cause ja girl is broke. Ja, je leest het goed.
Voor het eerst in mijn werkende leven ben ik zo broke. Want vanaf mijn 15de ben ik begonnen met werken en heb ik mijn financiële boontjes kunnen doppen. Zoals het met de paplepel door mijn moeder is ingegoten.Want als vrouw moet je financieel onafhankelijk kunnen zíjn. Dit lukte heel goed tot mijn plannen, die ik had gemaakt na mijn afscheid van het jeugdwerk, in deugen vielen en ik aan het begin van 2019 het financieel even moeilijk had. Gelukkig ging ik niet bij de pakken neerzitten en flexte ik terug door mijn talenten en intelligentie optimaal in te zetten om het maximale eruit te halen, ook tijdens mijn zwangerschap. Hierdoor heb ik 2019 tot een financieel succes kunnen maken. Ik had zelf een kleine buffer opgebouwd voor een vakantie met King naar Su in 2020 en money voor onvoorziene zaken.
Vanaf mijn 15de ben ik begonnen met werken en heb ik mijn financiële boontjes kunnen doppen.
Ik was zo trots op mijzelf. Ik begon 2020 met een wolk van een baby, had alles voor hem kunnen inkopen die hij nodig had en ik had voor het eerst in jaren een kleine buffer op de bank. Voor het eerst in jaren, omdat ik hier vroeger nooit echt over nadacht en ik sparen niet belangrijk vond. Ik had altijd inkomen uit mijn vast baan, kon mijzelf goed onderhouden en alles kopen wat ik wilde. De rest vond ik niet zo belangrijk. Echter waneer je moeder wordt, dan verander je. Het moederinstinct neemt over en je gaat nadenken over de toekomst en wilt nog meer financiële zekerheid. Daar hoort een buffer bij. Dus in mijn gedachte begon ik goed aan 2020.
Toen kwam tante Rona en zag ik op de dag na mijn laatste dag zwangerschapsverlof al mijn geboekte events als sneeuw voor de zon verdwijnen. Hiermee verdampte mijn inkomsten in gebakken lucht. Gone. Dit was shock to the system. Hoe zou ik King, mijn moeder en mijzelf kunnen onderhouden zonder inkomen? De moed zakte mij even in de schoenen. Want met mijn buffer zou ik het max 3 a 4 maanden redden.
Voor het eerst van mijn leven ontving ik een uitkering, een dag die ik nooit voor mogelijk had gehouden.
Gelukkig werd de TOZO in het leven geroepen, de uitkering voor ondernemers waarvan de rona de inkomsten had opgeslokt. Ik maakte dankbaar gebruik van deze voorziening. Want mijn vaste lasten gingen door. Dus voor het eerst van mijn leven ontving ik een uitkering, een dag die ik nooit voor mogelijk had gehouden. Net als de Rona, maar uiteindelijk is het er toch.
Ik hoopte dat de situatie in de loop van het jaar zou veranderen en er was hoop toen er in de maanden na de zomervakantie weer beweging kwam in de cultuursector. Echter was dit voor korte duur. Alles ging weer op slot. Het vooruitzicht om weer zelf zonder TOZO een inkomen te verdienen verdampte net als mijn buffer de afgelopen maanden die ik gebruikte als aanvulling op de TOZO om mijn vaste lasten te betalen.
Het gevolg was dat ik uiteindelijk van het minimum moest leven en dat is net genoeg voor mijn vaste lasten. En aangezien er in mijn huis drie monden gevoed moeten worden, besloot ik ons aan te melden voor de bank des voedsels. Dit was geen moeilijke stap en de beste keuze die ik voor ons heb gemaakt. Al moest ik wel denken aan mijn jeugd waarin we ook voedselpakketten kregen van het Leger des Heils omdat we soms weinig hadden. Ik had toen de afspraak met mijzelf gemaakt dat ik dat nooit zou ervaren. Maar nu stond het moment door tante Rona toch op mijn deur te kloppen en ontvang het eten met open armen. Want als moeder doe je er alles aan om ervoor te zorgen dat je familie het goed heeft. En voor nu we are good. Vaste lasten worden betaald, we eat good en ik heb de tijd voor het moederschap, afstuderen en werken aan toekomstplannen.
Sinds ik bij de voedselbank loop en hier ben ik ook open over, want ik schaam me nergens voor aangezien ik nog steeds op mijn manier onafhankelijk ben. Echter merk ik dat mensen om mij heen soms een soort van medelijden met mij hebben. Ze zijn als eerste altijd in shock en vol ongeloof. Daarnaa hoor ik hun toon veranderen in medelijden wanneer ik over de bank des voedsels spreek. En dat is iets waar ik slecht op ga. Want ik zou mijzelf bijna zielig gaan voelen, maar de devil is a lie.
Besef ik schaam mij niet en hoop dat anderen die door tante Rona of welke onvoorziene omstandigheden ook bij de bank des voedsels zitten, dat ze zich niet hoeven te schamen. Soms moet je doen wat er nodig is om voor je familie en jezelf te zorgen. Want niemand gaat dat onvoorwaardelijk voor je doen. So do you!
Tot die tijd wel broke, maar gelukkig heb ik een rich mindset die mij er weer bovenop gaat helpen.
Ik weet dat dit een tijdelijke situatie is waar ik mij tot mijn afstuderen in berust. Hierna ga ik weer volledig ass ga kicken om ervoor te zorgen dat ik van de TOZO en bank des voedsel af ben. Want ik ben tot die tijd wel broke, maar gelukkig heb ik een rich mindset die mij er weer bovenop gaat helpen.
Soso lobi, 😘😘
Deborah
Je hebt gelijk. Nice artikel